Geschiedenis
Al sinds de steentijd wonen er mensen in Tadzjikistan. Voor Christus werd het gebied wat nu Tadzjikistan is bevolkt door de Scythen en stond daarna onder Perzische invloed. Ook Alexander de Grote en onder andere de Turken hebben hun invloed hier laten gelden. Er ontstond een grote culturele diversiteit die teniet gedaan werd door de invasie van de Arabieren in de 8e eeuw. In de 9e eeuw namen de Perzische Samaniden de macht weer over maar de Islam bleef de belangrijkste religie. Het westen van Tadzjikistan en vooral Khujand heeft in de 13e eeuw hardhandig kennis gemaakt met Genghis Khan die alles verwoeste wat op zijn weg kwam en hetzelfde gebeurde in het begin van de 15e eeuw met een afstammeling van Genghis Khan, Timur. In de 19e eeuw bracht Tsaar Alexander II delen van Tadzjikistan onze zijn controle en door de aanleg van een spoorlijn werd centraal Azië onlosmakelijk verbonden met Moskou. In 1929 ontstond de Tajik Soviet Socialist Republic en ontwikkelde het land zich in een rap tempo. Helaas betekende de link met een supermacht ook politieke onderdrukking. In 1991 werd Tadzjikistan een onafhankelijke republiek. Als gevolg van onvoldoende steun onder de bevolking voor de eerste president ontstond er in 1992 een burgeroorlog. In 1997 werd de vredesovereenkomst getekend en was de burgeroorlog ten einde.
Cultuur
Ongeveer 65% van de bevolking in Tadzjikistan is Tadzjiek (het vroegere Perzisch). Verder wonen in Tadzjikistan nog vooral Uzbeken (25%), Kyrgyzen (2½%, vooral in de oostelijke Pamir) en Russen (1%). De officiële taal in Tadzjikistan is Tadzjiek maar tussen verschillende etnische groepen wordt vaak Russisch gesproken. Ook wordt er Kyrgyz, Duits, Pamir dialecten en Yagnobi gesproken. Het Yagnobi komt nog het dichtst bij de oude, oorspronkelijke taal, het Sogdian.
Er is in Tadzjikistan godsdienst vrijheid maar de Sunni Islam wordt erkend als de officiële religie en 85% van de Tadzjieken zijn dan ook Sunni. Het Sunni is al in Tadzjikistan aanwezig sinds de invasie van de Arabieren in de 8e eeuw. Naast Moslims wonen er met name nog Christenen in Tadzjikistan, vooral Russisch Orthodox. Tijdens de communistische Sovjet periode bleven veel inwoners al dan niet openlijk religieus maar na de onafhankelijkheid werd het geloof weer veel meer openlijk beleden, werden er weer moskeeën gebouwd en medresses heropend.
Enkele culturele highlights van Tadzikistan zijn een bezoek aan de oude steden Penjikent en Sarazm, het meemaken van Buz Kashi (de traditionele sport waarbij twee teams op paarden het karkas van een dode geit in het doel van de tegenstander moeten zien te krijgen), het nemen van een bad in de warme bronnen bij Garm Chashma, een kijkje nemen in de Yagnob vallei waar nog de afstammelingen van de Sogdianen wonen en het drinken van een kop thee met de Tadzjieken.
Natuur
Tadzjikistan is de kleinste van de centraal Aziatische republieken. De Pamir-Alay bergketen beslaat meer dan de helft van het land en bevat ook twee van de drie hoogste pieken van de vroegere Sovjet Unie: de Ismoili Somoni piek (7495 meter) en de Lenin Piek (7134 meter). Men zegt wel dat de mooiste bergrit ter wereld de rit met een jeep of met de fiets door het Pamir gebergte is, over de Pamir Highway langs rivieren, watervallen en zomer nederzettingen met nomaden en schapen.
De Fedchencko gletsjer is de grootste gletjser ter wereld buiten de pool gebieden. Door het bergachtige gebied bestaan er in Tadzjikistan vele schitterende rivieren en meren zoals het turquoise blauwe Iskander Kul meer in het Fann gebergte, een schitterende plek om een trektocht naar toe te maken evenals naar de 6 andere adembenemend mooie meren in dit gebergte.
De flora van Tadzjikistan varieert sterk afhankelijk van de hoogte. In de lager gelegen gebieden (300-600 meter) bij de Amudaria rivier zijn de tugai wouden. Deze wouden worden helaas bedreigd door kap om plaats te maken voor bijvoorbeeld de katoen teelt. Daarom hebben een aantal van deze wouden een Natuur Park status gekregen om verder kap te voorkomen. Iets hoger (600-1700 meter) groeien appels, walnoten, abrikozen en kersen in overvloed. Ook vindt men hier granaatappel, moerbeibessen en pistache noten. De appels die in centraal Azië gevonden worden blijken de voorlopers te zijn van de 7500 soorten appel die we vandaag de dag eten. De appel zou in de bronstijd vanuit centraal Azië naar Mesopotamië gebracht zijn en van hier door de Romeinen naar west Europa.
Tot 2500 meter hoogte vindt men blad bomen zoals onder andere de esdoorn en tot 3500 meter, waar de boomgrens ligt, wilgen, berken, populieren en de tamarix.
Boven de boomgrens groeien nog struiken en sedum, plantensoorten die goed kunnen tegen de minder gunstige omstandigheden met koude en droogte.
In de bergen leven rond 200 sneeuwluipaarden naast de grijze wolf, de bruine beer, herten, vossen en wilde zwijnen. Behalve het sneeuwluipaard komen deze dieren vooral voor in de lager gelegen bossen. De oostelijke Pamir is het gebied van het machtige Marco Polo schaap, het grootste schaap ter wereld. De hoorns van de mannetjes wegen wel 20 kilo en kunnen zelfs 190 cm lang worden. Nog een hoefdier dat in de Pamir leeft is de Siberische steenbok, met op de kop prachtige hoorns en een geweldige klimmer. Marmotten zijn talrijk evenals hazen, hamsters en woelmuizen. Ook grazen in de Pamir kuddes yaks en is het mogelijk kamelen tegen te komen in de Wakhan corridor en langs de Pamir Highway.
In Tadzjikistan komen de 15 van de 40 soorten van de Apollo vlinder voor en 350 soorten vogels zoals meerdere adelaar soorten, de lammergier, uilen, reigers, patrijzen en nog veel meer.
Het weer
Tadzjikistan heeft een echt landklimaat met zeer diverse temperaturen en regenval, afhankelijk van het gebied en de hoogte. De temperatuur in de lagere gebieden van variëren van -1 graad Celcius in januari tot 30 graden in juli. Het is een vrij droog klimaat waardoor vaak irrigatie nodig is voor de landbouw. In de oostelijke hoger gelegen Pamir is het kouder. In de winter kan het beneden 20 graden onder 0 zijn en de gemiddelde temperatuur in juli ligt rond 10 graden.
In de lente is er een ware explosie van nieuw leven, de lager gelegen hellingen en weiden veranderen in een zee van kleur. In de zomer wordt het in het gebied rond Dushanbe veel warmer en wordt ook de Pamir weer toegankelijk omdat de sneeuw verdwijnt en de rivieren niet langer kolkende massa’s zijn. De herders kunnen met hun kuddes weer naar de hoger gelegen weiden waar het verse gras weer zorgt voor goede voeding. In de herfst verandert de helder groene kleur van de bomen in een palet met fel oranje en rood. De nachten worden dan wat kouder maar overdag is het nog steeds zonnig en warm. De winter in Tadzjikistan is koud en hard en veel afgelegen dorpen zijn dan afgesloten van de buitenwereld. Bij Dushanbe begint dan het ski seizoen en zijn er op de ski pistes veel dagjesmensen uit de hoofdstad te vinden.
Geschiedenis
Al sinds de steentijd wonen er mensen in Tadzjikistan. Voor Christus werd het gebied wat nu Tadzjikistan is bevolkt door de Scythen en stond daarna onder Perzische invloed. Ook Alexander de Grote en onder andere de Turken hebben hun invloed hier laten gelden. Er ontstond een grote culturele diversiteit die teniet gedaan werd door de invasie van de Arabieren in de 8e eeuw. In de 9e eeuw namen de Perzische Samaniden de macht weer over maar de Islam bleef de belangrijkste religie. Het westen van Tadzjikistan en vooral Khujand heeft in de 13e eeuw hardhandig kennis gemaakt met Genghis Khan die alles verwoeste wat op zijn weg kwam en hetzelfde gebeurde in het begin van de 15e eeuw met een afstammeling van Genghis Khan, Timur. In de 19e eeuw bracht Tsaar Alexander II delen van Tadzjikistan onze zijn controle en door de aanleg van een spoorlijn werd centraal Azië onlosmakelijk verbonden met Moskou. In 1929 ontstond de Tajik Soviet Socialist Republic en ontwikkelde het land zich in een rap tempo. Helaas betekende de link met een supermacht ook politieke onderdrukking. In 1991 werd Tadzjikistan een onafhankelijke republiek. Als gevolg van onvoldoende steun onder de bevolking voor de eerste president ontstond er in 1992 een burgeroorlog. In 1997 werd de vredesovereenkomst getekend en was de burgeroorlog ten einde.
Cultuur
Ongeveer 65% van de bevolking in Tadzjikistan is Tadzjiek (het vroegere Perzisch). Verder wonen in Tadzjikistan nog vooral Uzbeken (25%), Kyrgyzen (2½%, vooral in de oostelijke Pamir) en Russen (1%). De officiële taal in Tadzjikistan is Tadzjiek maar tussen verschillende etnische groepen wordt vaak Russisch gesproken. Ook wordt er Kyrgyz, Duits, Pamir dialecten en Yagnobi gesproken. Het Yagnobi komt nog het dichtst bij de oude, oorspronkelijke taal, het Sogdian.
Er is in Tadzjikistan godsdienst vrijheid maar de Sunni Islam wordt erkend als de officiële religie en 85% van de Tadzjieken zijn dan ook Sunni. Het Sunni is al in Tadzjikistan aanwezig sinds de invasie van de Arabieren in de 8e eeuw. Naast Moslims wonen er met name nog Christenen in Tadzjikistan, vooral Russisch Orthodox. Tijdens de communistische Sovjet periode bleven veel inwoners al dan niet openlijk religieus maar na de onafhankelijkheid werd het geloof weer veel meer openlijk beleden, werden er weer moskeeën gebouwd en medresses heropend.
Enkele culturele highlights van Tadzikistan zijn een bezoek aan de oude steden Penjikent en Sarazm, het meemaken van Buz Kashi (de traditionele sport waarbij twee teams op paarden het karkas van een dode geit in het doel van de tegenstander moeten zien te krijgen), het nemen van een bad in de warme bronnen bij Garm Chashma, een kijkje nemen in de Yagnob vallei waar nog de afstammelingen van de Sogdianen wonen en het drinken van een kop thee met de Tadzjieken.
Natuur
Tadzjikistan is de kleinste van de centraal Aziatische republieken. De Pamir-Alay bergketen beslaat meer dan de helft van het land en bevat ook twee van de drie hoogste pieken van de vroegere Sovjet Unie: de Ismoili Somoni piek (7495 meter) en de Lenin Piek (7134 meter). Men zegt wel dat de mooiste bergrit ter wereld de rit met een jeep of met de fiets door het Pamir gebergte is, over de Pamir Highway langs rivieren, watervallen en zomer nederzettingen met nomaden en schapen.
De Fedchencko gletsjer is de grootste gletjser ter wereld buiten de pool gebieden. Door het bergachtige gebied bestaan er in Tadzjikistan vele schitterende rivieren en meren zoals het turquoise blauwe Iskander Kul meer in het Fann gebergte, een schitterende plek om een trektocht naar toe te maken evenals naar de 6 andere adembenemend mooie meren in dit gebergte.
De flora van Tadzjikistan varieert sterk afhankelijk van de hoogte. In de lager gelegen gebieden (300-600 meter) bij de Amudaria rivier zijn de tugai wouden. Deze wouden worden helaas bedreigd door kap om plaats te maken voor bijvoorbeeld de katoen teelt. Daarom hebben een aantal van deze wouden een Natuur Park status gekregen om verder kap te voorkomen. Iets hoger (600-1700 meter) groeien appels, walnoten, abrikozen en kersen in overvloed. Ook vindt men hier granaatappel, moerbeibessen en pistache noten. De appels die in centraal Azië gevonden worden blijken de voorlopers te zijn van de 7500 soorten appel die we vandaag de dag eten. De appel zou in de bronstijd vanuit centraal Azië naar Mesopotamië gebracht zijn en van hier door de Romeinen naar west Europa.
Tot 2500 meter hoogte vindt men blad bomen zoals onder andere de esdoorn en tot 3500 meter, waar de boomgrens ligt, wilgen, berken, populieren en de tamarix.
Boven de boomgrens groeien nog struiken en sedum, plantensoorten die goed kunnen tegen de minder gunstige omstandigheden met koude en droogte.
In de bergen leven rond 200 sneeuwluipaarden naast de grijze wolf, de bruine beer, herten, vossen en wilde zwijnen. Behalve het sneeuwluipaard komen deze dieren vooral voor in de lager gelegen bossen. De oostelijke Pamir is het gebied van het machtige Marco Polo schaap, het grootste schaap ter wereld. De hoorns van de mannetjes wegen wel 20 kilo en kunnen zelfs 190 cm lang worden. Nog een hoefdier dat in de Pamir leeft is de Siberische steenbok, met op de kop prachtige hoorns en een geweldige klimmer. Marmotten zijn talrijk evenals hazen, hamsters en woelmuizen. Ook grazen in de Pamir kuddes yaks en is het mogelijk kamelen tegen te komen in de Wakhan corridor en langs de Pamir Highway.
In Tadzjikistan komen de 15 van de 40 soorten van de Apollo vlinder voor en 350 soorten vogels zoals meerdere adelaar soorten, de lammergier, uilen, reigers, patrijzen en nog veel meer.
Het weer
Tadzjikistan heeft een echt landklimaat met zeer diverse temperaturen en regenval, afhankelijk van het gebied en de hoogte. De temperatuur in de lagere gebieden van variëren van -1 graad Celcius in januari tot 30 graden in juli. Het is een vrij droog klimaat waardoor vaak irrigatie nodig is voor de landbouw. In de oostelijke hoger gelegen Pamir is het kouder. In de winter kan het beneden 20 graden onder 0 zijn en de gemiddelde temperatuur in juli ligt rond 10 graden.
In de lente is er een ware explosie van nieuw leven, de lager gelegen hellingen en weiden veranderen in een zee van kleur. In de zomer wordt het in het gebied rond Dushanbe veel warmer en wordt ook de Pamir weer toegankelijk omdat de sneeuw verdwijnt en de rivieren niet langer kolkende massa’s zijn. De herders kunnen met hun kuddes weer naar de hoger gelegen weiden waar het verse gras weer zorgt voor goede voeding. In de herfst verandert de helder groene kleur van de bomen in een palet met fel oranje en rood. De nachten worden dan wat kouder maar overdag is het nog steeds zonnig en warm. De winter in Tadzjikistan is koud en hard en veel afgelegen dorpen zijn dan afgesloten van de buitenwereld. Bij Dushanbe begint dan het ski seizoen en zijn er op de ski pistes veel dagjesmensen uit de hoofdstad te vinden.